Dag 9: Regen, regen en toch een beetje zonneschijn

Gegroet Nederlanders,

Gisteravond konden we voor de verandering eens vroeg naar bed. En aangezien onze planning voor vandaag ook niet heel vol stond, konden we het ons ook veroorloven om een keer iets later op te staan dan normaal.

Om 9 uur zaten we aan het ontbijt, verzorgd door Rowantree Hotel. Wat ons opvalt is dat het ontbijt bij elk hotel vrijwel precies hetzelfde is. Je hebt een klein buffet waarbij je yoghurt en ontbijtgranen, toast en drinken kan pakken, met daarnaast een ontbijt op bestelling. Voor de zoveelste keer nam ik weer eens een vegetarisch ontbijt. Al die bacon maakt je namelijk zo dik. Henny nam French Toast. Dat is toast, gedoopt (door een kok en niet door een priester) in ei met daarnaast bacon en een zoetige saus. Lekker, maar machtig.

Al naar buiten kijkende, bleek er water uit de lucht te vallen. Regen. Niet weinig, maar best veel eigenlijk. Maar wie weet trekt het later wel weer bij, dachten wij. Eerst stond namelijk de Oban Distillery op de planning. Dat ging alleen niet door, want voor een rondleiding was je gebonden aan een minimum aantal bezoekers. En wij zijn nu eenmaal met twee mensen en niet meer. Helaas, pindakaas.

Op naar Glen Coe, een dorpje gelegen nabij de Glen Coe Mountain range. Hier wilden we een kijkje nemen bij het bezoekerscentrum van de National Trust. Ik reed hier echter zo voorbij, want hier in Schotland worden de dingen namelijk niet zo goed aangegeven. Toen zijn we maar doorgereden richting Glen Etive. Ik wist namelijk dat hier een scène uit de film Skyfall is opgenomen. Die scène waarin Judi Dench (M) en Daniel Craig (James Bond) buiten een auto de vallei bezichtigen. En het leek mij wel leuk om die scène na te doen. We hadden echter geen internetverbinding en ik kon dus niet meer opzoeken hoe die scène er nou precies uitzag. We hebben dus geen James Bond nagespeeld. Simpelweg omdat we niet exact wisten hoe we dat moesten doen. Het was echter wel een mooie omgeving om doorheen te rijden en ik heb alsnog mooie foto’s kunnen maken.

Terug naar Glen Coe. Nu hadden we extra goed opgelet en reden we gelijk goed naar het bezoekerscentrum. En deze was dicht, want er was een stroomstoring. Maar geen probleem, wij kwamen er toch alleen maar om te wandelen. Inmiddels hield de hemel ook op met huilen en konden we in alle rust en droogte de wandeling doen. Hier zagen we een bordje met daarop afgebeeld de dieren die we tegen zouden kunnen komen. Wij dachten natuurlijk geen van die dieren te zien, maar een minuut later zagen we een ree (een hertensoort, Bambi voor degenen die minder geschoold zijn in de taxonomie der dieren), die inderdaad op dat bordje werd genoemd. Deze was lekker aan het eten van de bomen die daar waren geplant in het kader van het Glen Coe Forest Regeneration Project. Ik vraag me af of de mensen van dat project daarover hadden nagedacht. Zo groeien die bomen niet heel snel denk ik.

Na de wandeling begon het weer te regenen en zijn we maar weer richting ons hotel gegaan. Later op de middag liet de zon weer van zich zien en zijn we maar eventjes door Oban gelopen, gevolgd door het avondeten bij Oban Steakhouse. Op het moment van schrijven (in m’n onderbroek) wachten we op de zonsondergang. Wellicht dat deze vandaag wat mooier is dan gisteren. Als dat zo is, upload ik de foto’s later op de avond wel.

Wat ik trouwens ben vergeten te vertellen is dat wij al meerdere keren haggis hebben gegeten. Een typisch Schots gerecht, gemaakt van schapenhart, -long en -lever, vermalen met dierlijk vet, ui, havermout, peper, zout, kruiden en bouillon (aldus Wikipedia), Klinkt misschien vies, maar het smaakt eigenlijk best lekker.

Fijne avond en tot morgen! Dan vertrekken wij richting Edinburgh, de hoofdstad van Schotland.